Bir Annenin Ölen Gay Oğluna Mektubu

Onlarca sitede yayımlanan bir mektup bu. Çoğunuz daha önceden okumuşsunuzdur. Bu mektuba bir de ben yer ayırmak istedim. Belki bir LGBTI annesi daha okur. Belki çocuğunun değerini bir kez daha düşünür. Belki bir hayat daha kurtulur. Ne olursa olsun SEVİN. İnsanı, insan olduğu için sevin. Eğer ANNE bunu okuyorsan sadece sev. Canından bir parçanı uzaklaştırma kendinden. O senin çocuğun. 

"Artık anlıyorum ki hakkında şikâyet edebileceğiniz şeylerinizin olması bir lüks. Reddedecek ya da başkasına verecek bir şeylerin olması bir hediye aslında. Aylarca işsiz kalan biri ile sohbet ederseniz göreceksiniz ki bir önceki işindeki ucuz diş sağlığı sigortasından şikâyet etmeyecektir.

Gay çocukların anne-babaları cömertçe kutsanmış kişiler. Gay olan çocuklarını sevmeye ya da sevmemeye karar verme lüksleri var çünkü hala gay bir çocukları var. Ama bizim gibi gay çocuklarını AIDS, bağımlılık ya da intihar gibi sebepler ile kaybetmiş kişilerin artık böyle bir lüksü yok."

ABD'li Linda Robertson, dinine çok bağlı ve bütün hayatını İncil'in öğretilerine göre ( ya da İncil'in öğretilerini kişisel olarak yorumladığı şekle göre diyelim) yaşayan bir anne. 2001 yılı Kasım ayında 12 yaşındaki oğlu Ryan, internet üzerinden yaptıkları bir yazışma esnasında annesine eşcinsel olduğunu söylüyor. "Kafam çok karışık" diyor Ryan, annesi de "Bana dürüst davrandığın için teşekkür ederim" diyor.

Fakat geçen günler ile birlikte Ryan'ın çok dindar olan anne ve babasını ciddi bir telaş sarıyor. Oğulları için duydukları sevgi bu sefer gene oğulları adına korkunç bir korku ve telaşa dönüşüyor. Eğer hayatını gay olarak yaşamaya devam ederse oğullarının sonsuz lanetten ve cehennem ateşlerinden kaçamayacağından o kadar eminler ki onu bu kaderden kurtarmak için harekete geçmeye karar veriyorlar: "Seni çok seviyoruz ve bu durum çok zor. Tanrı'nın bu konuda neler söylediğini biliyorsun ve bazı zor kararlar vermek zorundasın. Başkaları da senin geçtiğin bu zor yollardan geçti. Onların hikâyelerini anlatan kitaplar getireceğiz sana. Daha çok gençsin. Cinsel kimliğin değişecek. Lütfen kimseye gay olduğunu söyleme. Eğer İsa'nın yolundan gitmek istiyorsan kutsallık tek seçeneğin ve bu cinsel kimliğini kabullenmek seçeneklerin arasında değil."

Hayatında sürekli kutsal ve ruhani değerlere yer vermek isteyen Ryan sonraki 6 yılı Tanrı'ya kızlardan hoşlanmasını sağlaması için dua ederek, İncil'den ayetler ezberleyerek, terapi görerek ve her hafta kiliseye giderek geçiriyor. Anne Linda Robertson, yıllar sonra ölmüş oğlunun arkasından yazacağı mektupta bu dönemi aynen şu şekilde aktarıyor: "Oğlumuza Tanrı'yı ve onun öğretilerini kendi görüşlerine göre yorumlama şansını hiç vermedik çünkü yapacağı seçimin yanlış olacağından korkuyorduk. Onu, Tanrı ve cinsel kimliği arasında bir seçim yapmaya zorladık ve hiç bitmeyecek bir yalnızlığa mahkûm ettik."

18 yaşına geldiğinde artık intihar eğilimli ve depresif olan Ryan, Tanrı'nın kendisini asla sevmeyeceğine karar vererek uyuşturucu kullanmaya başlıyor ve evden ayrılarak 18 ay boyunca ortalıktan kayboluyor. Bu esnada ailesi ise artık oğullarının kızlardan hoşlanması için değil kendilerine sağ salim dönmesi için dua etmeye başlıyorlar. Ryan ailesinden af dileyerek eve döndükten sonra ailesi oğullarını sevmek için bazı şartlar aramayı bırakıyor ve onu "Sadece nefes aldığı için" sevmeyi öğreniyorlar. Ryan, ailesi ile ilişkisini sıfırdan tekrar kurmaya çalışırken aynı zamanda alkol ve uyuşturucu bağımlılığı için de tedaviye başlıyor.

Fakat yeni bir hayatın başındaki Ryan, depresyon ve bağımlılık tedavisi sürecindeki birçok bağımlının yaptığı hatayı tekrarlıyor: 10 ay boyunca temiz kaldıktan sonra kullandığı tek bir şırınga eroin, genç adamın hayatına mal oluyor.

2009 yılı Temmuz ayında ölen Ryan'ın annesi Linda ve babası Rob, şimdi dünyayı dolaşarak çeşitli konferanslarda bu öyküyü anlatıyorlar. Overlake Hristiyan Kilisesi bünyesinde HIV/AIDS Sosyal Hizmetler Grubu kuran ikili, özellikle başka gay çocukların anne-babaları ile destek grupları kurarak onlara çocuklarını şartsız ve korkusuz bir şekilde sevmelerini öğütlüyor. Ryan'ın hatırası adına ailesinin açtığı Just Because He Breathes (Sadece Nefes Alıyor Diye) isimli web sitesi ise din, ebeveynlik ve kimlikler adına cidden okumaya değecek tartışmalar ile dolu. Sitenin açılış sayfasında bulunan ve bu yazıdaki bütün alıntıların kaynağı olan mektubun ise en çarpıcı cümleleri belki de şunlar:

"Keşke birileri o zaman bilmediğim bir şeyi bana söyleseydi: Canlı, nefes alan ve bana sürekli meydan okuyarak beni rahatsız eden, isteklerinin yarattığı korku ve endişe yüzünden geceleri uykumu kaçıran bir çocuğunuzun olmasının, ölü bir gay çocuğunuzun olmasından kat ve kat, hesaplanamaz derecede daha iyi olduğunu."

NOT: Türkiye'de LGBTİ bireylerin aileleri için kurulmuş bir dernek bulunmakta. LİSTAG . Danışma Hattı: 0531-467 77 53 ya da contactlistag@gmail.com mail adresi ile sorularınızı seve seve cevaplıyorlar.

NOT 2:Bu mektup bana bir filmi hatırlattı. Dualar Bobby İçin (Prayers For Bobby). Mutlaka bu filmi de izleyin.

Gay Mühendis

Hiç Olmamak

Hiç bir şey olmak, düşman olmaktan daha iyidir bazen.

Son zamanlarda en çok duyduğum cümlelerden biriydi bu, sen nesin ki? Benim için kimsin ki? Göremediğim, elini tutamadığım, yabancıdan daha yabancısın benim için. Belki de buna şükretmeliydim. Ama hayır, olanla yetinmemeyi, durup da onu kabullenmemeyi sen öğrettin bana. Senle savaştım, senle yaşadım. Peki ne oldu? Yine sen oralardasın, bense açmış en sevdiğin şarkıları dinliyorum gözüm yaşlı, sana bunları yazıyorum.

Hala o gün gidişin gözümün önünde. Loş sokak ışıklarının aydınlattığı, Kadıköy'ün bir sokağından sırtında çantanla yokuş aşağı kaçarcasına gidişin.. Söz verdim arkandan gelmeyeceğime, seni durdurmayacağıma. Yine tutamadım sözümü. Dayanamadım koştum sen gözden kaybolunca. Gözümün önünden kaybetmek istemedim siluetini. Ardına hiç bakmadın. Belki bakarsın diye umdum son kez, ama artık çok mu geçti? Merdivenleri usul usul indin, ardından gelmeye devam ettim. En son köşeyi döndün ve yine koşarak seni seyretmeye devam ettim gidişini. Kaçıyordun bu şehirden, benden. Oysa ki hala hatırlıyorum herkesten kaçıp, göğsümde dinlenmeni. Senin göğsünde huzur bulmamı, narin bedeninde yok oluşumu, kalp atışının ninnisini hala hatırlıyorum.

Gay Mühendis