Denizdeki Kum Tanesi

Denizdeki bir kum tanesi olarak devam eden hayatımdan, devam ediyorum...

İstanbul'a gelişimin üzerinden tam bir sene geçti. Çok şey öğrendim, çok şey yaşadım. Bazıları güzel tatlı anılar, bazıları kötü demeyeceğim. Hayal kırıklığı diyebilirim.

Bu bir senede, fiziksel olarak biraz daha yaşlandım. Mesleğimde ilerleme kaydettim ama bakınca ruhuma bir şey katamadığımın farkındayım. Benim için vakit geçiyor ve bir gün bitecek. Bir umut yok bizler için, hep bir hayal. Ama olsun hayal etmek de güzel. Bir anlık mutluluk.

Bugün biri "On sene sonra evin olsun araban olsun istiyor musun?" sorusunu sordu. Ne kadar basit bir soru değil mi? Herkes buna evet cevabını verir, ben buna cevap veremiyorum. O arabanın ve evin içinde yalnız ben varsam,  bu beni neden mutlu etsin ki? Mutlu olmayacağım bir şey için neden çabalamak ister insan? Böyle düşünen milyonlarca insan var, biliyorum. Peki neden bunun için çabalamak bu kadar zor?

İnsanlar sevmekten öte bencil, kibirli, açgözlü, şehvet düşkünü, kıskanç, tembel.
Yedi günahtan bahsedilir. Yüzlerce yıl önce de insanlar böyleydi, şimdi de böyle. Sonuç yine acı son.

Merak ediyorum, yukarıdaki döngüyü kıran var mıdır?

Gay Mühendis