Ankara'dayım

Evet Ankara'dayım. Hayat her geçen gün benim için daha da zorlaşıyor. 4 gündür buradayım ve tek dayanağım olan sevgilimle ayrıldık. Neden; çünkü yine dürüst olamadım. Her zamanki gibi sıkıntılarımı paylaşmak yerine kendi içimde halletmeye çalıştım. Ve sonuç yine güvensizlik yine ayrılık.. Bu bir başkasıyla aldatma olayı değil. Kendimi aldatmaydı. Sorunlarımı geri itmemdi.

Sigara içmek istedim ve neden içmek istediğimi ben kendime itiraf etmemiştim. (Sevgilim sigara içmemi istemiyordu ve kaç defa içmeyeceğime ve içersem söyleyeceğime yemin etmiştim. Öncelikle kendime dürüst değildim ki ona olayım.)

Şu an çok güçsüz ve yorgunum. Tatilde olan arkadaşımın evindeyim. Yalnız, konuşacak kimse olmadan dört duvar içinde belki rahatlarım diye yazıyorum. Ama nafile.. Yanımda kim olursa olsun acımı hafifletmesi mümkün değil. Fiziksel olarak da yorgunum. Bugün tek bir lokma almadım ağzıma, su içmesem mideme giren bir şey yok.

Hayat her geçen gün benim için daha da zorlaşıyor. Daha ne kadar dayanabilirim bilmiyorum. Belki 1 yıl, belki yarım saat.. Sorun sadece sevgilimden ayrılmış olmam değil, sorun benim. Ben güçlü değilim. Daha ne kadar dayanabilirim bilmiyorum. Benim için hayatta olmak yaşamak değil. Biliyorum ki artık yürüyen bir ölüyüm ve gerçek olmasını engelleyecek ne var diye düşünüyorum.

Neden yaşamalıyım? Neden var olmalıyım? Dünyanın bana bir ihtiyacı yok, benim kendime ihtiyacım yok. Başkalarını üzmekten, üstüne de kendimi üzmekten başka ne yaptım bu güne kadar? Ben iyilikten başka kime ne kötülük yaptım?

Kumsaldaki bir kum tanesinden bile küçük görüyorum kendimi. Yaşam üzüntüden başka bir şey getirmedi bana. Neden daha fazla yaşamayı seçeyim?

Gay Mühendis