15 Aralık 2015 Salı

Ben Yorgunum, Yorgun

Sanırım 26 Kasım'dı, ailem geldi İstanbul'a. Uzun bir süredir yanımdalar. Bu kadar kalacaklarını tahmin etmiyordum. Bir şekilde zaman geçti, olaylar oldu, yaşlandık, ölüme bir kaç parmak daha yaklaştık.

Yorgun argın geldim işten, annemin de babamın da yüzleri asık. Anında ortamdaki enerjiden bir sorun olduğunu anladım. Neyse dur bakalım kokusu çıkar yakında diye düşündüm. Annemin hazırladığı yemeği yedim, son geceleri madem biraz yanlarında oturayım sonra yatağıma geçer uzanırım dedim. Bunu fırsat bilen babam başladı konuşmaya; Bizim gelmemizden memnun değilsin biliyorum, rahatsız oldun ama merak etme bir daha zor gelirim. Bizim dediklerimizin bir önemi yok nasıl olsa. Tamam dedim, yine kurcalamışlar benim çantamı, sevgilimin yazdıklarını okumuşlar, ne okudular diye düşünürken. Oğlum kimseye güvenme, insanlar işleri bitince atarlar bir kenara ne ararlar, ne sorarlar diye devam etti konuşmaya.

Yoruldum sayın okur. Gerçekten çok yoruldum. Tartışmaktan, laf anlatamamaktan, olumsuzluklar silsilesinden, her şeyi bozmaktan, bu kadar şanssız olmaktan, yaşamaktan..
                                                                             Yoruldum!



Gay Mühendis

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder